Op zijn 18de, nadat Spencer Mackenzie in 2016 zijn debuut album ‘Infected with the Blues’ uitbracht, ontving deze jonge Canadese artiest een Maple Blues Award als “Best New Artist of the Year” en werd hij omschreven als “de” nieuwe blues sensatie. Drie jaar eerder won Spencer een Niagara Music Award als “Rising Star” en nog eerder kreeg hij ook al een studiebeurs van de Blues Foundation voor het Fernando Jones Blues Camp in Chicago. Spencer Mackenzie heeft een eigen sound ontwikkeld, een vintage geluid, een stijl van een doorgewinterde prof. Voor zijn tweede studio album, ‘Cold November’ (2018) werkte Spencer voor de opnames samen met producer Dean Malton, toetsenist Miles Evans, bassist Al Duffy, drummer Sean O’Grady, gitarist Brant Parker en een blazerssectie (Dave Dunlop: trompet, Peter Hysen: trombone & Jay Davidson: sax). De acht nieuwe nummers schreef Spencer samen met zijn vader Richard. In het voorbije jaar verscheen bij Gypsy Soul Records (Samantha Martin, Bywater Call) ‘Preach to My Soul’. Spencer nam het album op met Emmy Award-winnaar en Juno-genomineerde producer, Ross Hayes Citrullo, de Canadese bluesgitarist, zanger, songwriter en Juno-prijswinnaar, Steve Strongman én nog veel meer getalenteerde muzikanten. Sommige nummers op ‘Preach to My Soul’ hebben, zoals “Baptised By the Water” -het nummer gaat over protesterende mensen die uiteen gedreven worden door de spuitlansen van de politie- waarmee hij zijn concert in Ospel opende, een zwaar gitaargevoel, allemaal met een blues/rock achtergrond. Door iemands muziek te beluisteren, kan je de reis die eraan voorafging of het pad voorwaarts bepalen. Voor Spencer Mackenzie geldt dit ook, daarom toerde hij nu voor het eerst door Europa, en kon Rootstime met deze gelouterde artiest kennis maken.